Authenticiteit in je marketing: Eet geen iPods

In 2005 introduceerde Apple de eerste iPod zonder schermpje, de shuffle. Het ontbreken van een scherm werd door Apple niet gebracht als bezuiniging, maar als bijzondere eigenschap: laat je muzikaal verrassen door je iPod. Het apparaat was klein en had de vorm van een pakje kauwgum, maar wat sommige oplettende lezers vooral opviel was een zin van vier woorden in de handleiding: “Do not eat iPod”.

Op het internet ontstak onmiddellijk een discussie: is de zin toegevoegd door de juristen van Apple, of is het een grap die werd goedgekeurd door Steve Jobs? Wat bijdroeg aan de verwarring was niet alleen dat de zin in vrijwel alle landen ontbrak aan de handleiding, maar dat deze in Engeland werd omgevormd tot “Do not chew iPod”. Engelsen mochten de iPod wel in de mond stoppen, maar er vervolgens niet op kauwen? De meeste stemmen gingen uiteindelijk naar de verklaring ‘Jobs-gekeurde grap’, maar Apple gaf wijselijk (of ook een vorm van humor?) geen uitsluitsel.

Het belang van persoonlijkheid in bedrijven

Bovenstaand voorbeeld komt uit het boek ‘Personality not Included’ van Rohit Bhargava, en hij wil hiermee een belangrijke discussie oproepen: zou een dergelijke grap in jouw bedrijf kunnen? Wat hij in zijn boek betoogt is dat er in de meeste, vooral grotere bedrijven, dit soort grappen altijd wel door iemand wordt tegengehouden onder het motto “Dat kun je niet maken”. Bedrijven hebben tegenwoordig geen persoonlijkheid meer betoogt Rohit, en verliezen daarmee hun aantrekkelijkheid voor werknemers én klanten. Want wat ook de mensen achter de site Trendwatching.com duidelijk willen maken met hun term ‘maturialism’, is dat de meeste mensen een beetje grollen en shockeren wel kunnen waarderen, terwijl de meeste bedrijven in hun hele communicatie altijd rekening houden met die paar ‘tere zieltjes’ die niet tegen vloeken of lompe grappen kunnen. En op die manier verwijderen ze de persoonlijkheid uit hun communicatie.

Dat slimme bedrijven moeten zorgen dat ze een persoonlijkheid hebben is geen nieuw advies: reeds in 1999 irriteerden enkele internetgoeroes zich aan de onpersoonlijkheid van het bedrijfsleven, en schreven als reactie een manifest met 95 stellingen (zoals Luther destijds deed tegen de Katholieke kerk) met als naam The Cluetrain Manifesto, en met als centrale boodschap “[Internet]markten zijn conversaties. Hun deelnemers communiceren in een taal die natuurlijk, open, eerlijk, geestig en vaak schokkend is. Of het gaat om uitleggen of klagen, grappen maken of serieus zijn, de menselijke stem is onmiskenbaar echt en kan niet vervalst worden.”. En wat ze tegen het bedrijfleven willen vertellen:

“Wij zijn geen kijkers of eindgebruikers of consumenten. Wij zijn mensen – en onze reikwijdte gaat verder dan jij kunt grijpen. Doe daar maar wat mee…”

In de afgelopen jaren zijn er meerdere boeken geschreven met telkens dezelfde boodschap: verstop de mensen in je bedrijf niet achter het logo of achter het telefoonnummer. Schuif ze naar voren en maak ze bereikbaar, laat ze niet praten met scripts maar met menselijke taal. En wees niet bang dat ze iets verkeerd zeggen, dat bewijst immers hun menselijkheid. Het gevolg zal zijn dat je een magneet zult worden voor potentiële medewerkers en klanten, zonder dat je een cent in werving hoeft te investeren. Dit alles geldt niet alleen voor de consumentenmarkt, maar net zo goed -of misschien wel juist- ook voor B2B-bedrijven .

Dus rest de vraag: wat gebeurt er in jouw bedrijf als iemand een grap op de website zet?